Cormac McCarthy "Blood Meridian"

McCarthy jest w tej chwili na samym szczycie listy moich ulubionych pisarzy, i wygląda na to że zostanie tam na długo. "Blood Meridian" jest absolutnie zachwycające - łowcy skalpów, teksańsko-meksykańskie pogranicze, dużo przemocy, Judge Holden, język jakim to wszystko jest spisane, jej. Nie czuję się kompetentny żeby pisać o języku, jego podobieństwie do języka biblijnego, a już szczególnie o świetnych dialogach, więc zamiast tego, dwa cytaty na zobrazowanie:

Powtórzenia:

I dont like to see white men that way. I dont like to see it.

 Wyliczenia:

There were in the camp a number of Mexican slaves and these ran forth calling out in Spanish and were brained or short and one of Delawares emerged rom the smoke with a naked infant dangling in each hand and squatted at a ring of miden stones and swung them by the heels each in turn and bashed their heads against the stones so that the brains burst forth through the fontanell in a bloody spew and humans on fire came shrieking  forth like berserkers and the riders hacked them down with their enermous knives and a young woman came up and embraced the bloodied forefeet of Glanton's warhorse.

Wstęp Harolda Blooma jest ciekawy, ale z takich od których trochę bolą zęby, i naturalnie, jak to z wstępami, nie ma sensu ich czytać przed lekturą książki. Analogie do Szekspira i Moby'ego Dicka ciekawe, sam bym ich nie wychwycił. Plus, że nie ma tam dość oczywistej i nieciekawej interpretacji w stronę Nietzschego.

Jeśli sądzić po mojej kopii "Blood Meridian", wydania The Modern Library wyglądają na Dobrą Rzecz.

Aha, właśnie się dowiedziałem że planowana jest filmowa adaptacja "Blood Meridian". Mam szczerą nadzieję że nic z tego nie wyjdzie.